Jest to taniec i rodzaj muzyki wywodzący się z Argentyny i Urugwaju. Liryka utworów do tanga ma często wyraz zawodu miłosnego, co przekłada się znacznie na charakter samego tańca. Jest to jeden z pierwszych styli tańca, w którym partnerzy są tak blisko siebie i się obejmują. Tempo tanga argentyńskiego jest raczej powolne, zaś metrum zawsze parzyste – najczęściej jest to 2/4.
Tango argentyńskie jest zaliczane do tańców emocjonalnych, wiodą w nim prym gwałtowne ruchy i bliskość partnerów. To styl, w którym niezwykle ważną rolę pełni więź między partnerami ze względu na improwizację, której wymaga. Zgrani partnerzy będą mogli pozwolić sobie na większa dozę tańca intuicyjnego, szczególnie, że improwizacja w tangu argentyńskim dotyczy zarówno figur, ozdobników, sposobów trzymania, jak i prędkości ich wykonywania.
Jak tańczyć tango argentyńskie?
Zanim przejdzie się do samego tańczenia, w tangu argentyńskim obowiązuje etykieta zapraszania do tańca. Do gestów tejże etykiety należą m.in. utrzymywanie kontaktu wzrokowego przy jednoczesnym, charakterystycznym ruchu głowy czy poruszanie się wokół linii tańca, w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara oraz wiele innych. Takie zaproszenie wskazuje na to, że potencjalny partner jest doświadczonym tancerzem tanga i zna towarzyszące mu reguły.
Chociaż tango argentyńskie jest w dużej mierze tańcem improwizowanym, to tancerzy obowiązuje zestaw ośmiu kroków głównych – z języka hiszpańskiego – básico. Oprócz tego wyróżnia się kilka sposobów chodzenia, rozpoczynania i kończenia tańca, ozdobników, objęć, sposobów trzymania partnerki oraz jej wychyleń czy obrotów.
Bardzo ważnym i charakterystycznym elementem tanga argentyńskiego są również pauzy i akcenty. To przez nie właśnie taniec ten jest tak gwałtowny i pełen emocji. Co ciekawe, podstawy tanga argentyńskiego zakładają nawet różne sposoby wyrażania emocji partnerów w trakcie tańca. Są to różne ułożenia twarzy partnerów względem siebie czy zmiana ułożenia rąk w objęciach.
