ul. Św. Marcin 24
GALERIA MM
II piętro
61-805 Poznań

Recepcja – 570 772 572
(pon-pt 16-21, ndz 17-21)

Rafał – 501 297 377
(pon-ndz 10-16)
niedostępny od 09-23/07

Dominika – 889 139 329
niedostępny od 09-23/07
(pon-ndz 10-16)

biuro@salsasiempre.pl

Fakty i mity na temat tańca towarzyskiego

Mity na różnorakie tematy są przekazywane w naszym społeczeństwie od pokoleń. Nie inaczej jest z tańcem towarzyskim, o którym również krążą krzywdzące stereotypy. Taniec towarzyski jest formą sztuki, której niektórzy się boją lub nie posiadają o niej wystarczających informacji, stąd też powstawanie mitów.

Swoją cegiełkę do powstawania stereotypów dołożyły programy telewizyjne, które ukazywały taniec towarzyski w sposób odbiegający od rzeczywistości, i prawdziwych zawodów. Taniec towarzyski jest jednym z najstarszych rodzajów tańca.

Możemy go podzielić na dwie grupy: 

  • Tańce standardowe, do których zaliczamy walc angielski, tango, walc wiedeński, foxtrot i quickstep,
  • Tańce latynoamerykańskie, czyli samba, cha-cha, rumba, pasodoble i jive.

Pierwszym, bardzo krzywdzącym mitem jest opinia, że taniec to tylko przyjemność. Zawodowi tancerze muszą ćwiczyć przez ogromną ilość czasu, taniec niejednokrotnie wymaga on nich wyrzeczeń i poświęcenia. Sam udział w zawodach zmusza do spełnienia wielu wymogów. Co prawda sam taniec sprawia im przyjemność, ale jednak technika i umiejętności są zasługą ich ciężkiej pracy. Na kursie tańca czy na zawodach nie trzeba tańczyć ze swoim życiowym partnerem, jak uważa wiele osób. Osoby tańczące ze sobą w wielu przypadkach są partnerami tylko w tańcu. Taniec ma to do siebie, że potrafi zbliżyć do siebie ludzi, nie oznacza to jednak, że rozwinie się z tego coś więcej.

W telewizji tango jest pokazywane w specyficzny sposób, ze sztywną ramą i gwałtownymi zmianami kierunku i szybkimi ruchami głowy. Tango w normalnych warunkach wygląda całkowicie inaczej. Kroki są improwizowane, nawet podczas tańczenia go ciągle z tym samym partnerem. Ramiona luźno obejmują partnera, a twarz skierowana jest w jego stronę. Wynika to z tego, że w telewizji widzimy tango typowo turniejowe, natomiast w prawdziwym tangu argentyńskim obowiązują inne zasady. Kolejnym mitem dotyczącym tanga jest wiek, w którym można rozpocząć jego naukę. W społeczeństwie utrwalił się mit, że jest to rodzaj tańca dla dojrzałych osób, albo paradoksalnie, że w pewnym wieku jest już za późno na jego naukę. Oba stwierdzenia są błędne. Tango jest tańcem dla każdego. Oglądając taniec w telewizji, można zauważyć spektakularne podnoszenie partnerki podczas tańca. Niestety, takie rozwiązanie podczas turniejów są zakazane, mogą skończyć się nawet dyskwalifikacją.

Podsumowując, odnośnie tańca, zwłaszcza zawodowego wciąż krąży wiele mitów. Jednak obecnie ludzie coraz częściej szukają informacji, przez co wiedzą jak wygląda ten rodzaj tańca w prawdziwym życiu.